O książce: 2013 / Andriej Aleksandrowicz Żdanow to słusznie najbardziej tajemnicza postać polityczna epoki stalinowskiej. Od 1948 r. w języku rosyjskim nie ukazało się ani jedno pełne opracowanie jego biografii. Urodzony w rodzinie teologów prawosławnych, stał się czołowym ideologiem stalinizmu. Podczas industrializacji zbudowano fabrykę samochodów Gorky i pierwsze ciężkie czołgi. W 1941 roku utworzył Leningradzką Milicję Ludową i Lodową Drogę Życia, ale niektórzy nadal uważają go za sprawcę okropności blokady. Publicznie skrytykował Achmatową, Zoszczenkę, Trumana i Tito. Uczył socrealizmu pisarzy, filozofów filozofii i kompozytorów muzycznych. Przyjaźnił się ze Stalinem, był wrogo nastawiony do Malenkowa i Berii. Okoliczności jego śmierci wciąż budzą pytania wśród historyków. Członkowie stalinowskiego Biura Politycznego uważali go za „miękkiego ciała”, ale nawet teraz pozostaje przerażającym straszydłem dla części rosyjskiej inteligencji i wszystkich nacjonalistów w krajach bałtyckich i Finlandii. „Żdanowizm” został zdemaskowany przez zachodnich sowietologów w czasie zimnej wojny, przez Gorbaczowa w latach pierestrojki i nadal jest demaskowany w dziennikarstwie liberalnym. Kim więc jest A. A. Żdanow? Książka ta, po raz pierwszy we współczesnej Rosji, na podstawie masy dokumentów archiwalnych, podejmuje próbę kompleksowego opowiedzenia o tej złożonej osobowości.